Het gouden ei (NL, 1984) by Tim Krabbé

Author:Tim Krabbé
Language: nld
Format: epub
Published: 1984-03-26T16:00:00+00:00

Een jonge Engelse stond peinzend met een pakje bierworstjes in haar hand.

“Neemt u mij niet kwalijk, kunt u mij misschien helpen?”

Hij moest zijn vraag herhalen, ze sprak geen Frans.

“Kunt u mij misschien helpen? Ik moet mijn aanhangwagentje aan mijn auto koppelen.” Aanhangwagentje was trailer; voor koppelen gebruikte hij couple, een gok, het woordenboek had ook hitch en piek up gegeven.

“Ik?…M’n man…” Haar blik zocht houvast buiten, waar haar camper niet meer stond. Ze haalde haar schouders op met een lachje. Het voorspelde effect: verwondering.

“Het duurt maar een minuut. Helpt u me even?” Hij vroeg het zoals hij leerlingen vroeg nieuwe krijtjes te halen, en alsof ze al ja had gezegd liep hij naar de deur. Hij keek niet of ze hem volgde, zo zouden ze in niemands ogen bij elkaar horen, en zij kreeg geen kans zich met een beleefde smoes van hem af te maken. Zou ze die bierworstjes terugleggen of eerst gaan betalen? Een foutje: hij had haar moeten aanspreken voor ze iets in haar hand had.

Hij bleef staan bij de passagiersdeur van zijn auto, die achter de servicewinkel tegen het trottoir geparkeerd stond, en een pas na hem stond het meisje stil. Ze had geen bierworstjes bij zich, en ze keek zoekend rond.

“Waar is uw trailer dan?”

“Oh,” lachte Lemorne, “sorry dat ik het niet meteen zei. Hij staat daar.” Hij wees naar de grote parkeerplaats waar, een kleine honderd meter verder, zijn aanhangwagentje op de dissel leunde. “Loopt u daar even heen?”

Hij deed een pas naar de andere kant van de auto, maar hield in en lachte. “Ja…of stap in, dat is wel zo makkelijk.” Hij stapte terug en hield de passagiersdeur voor haar open.

Een donker floers trok voor haar ogen, als een wolk die ineens boven een zonnig zwembad glijdt. Ze leek een moment besluiteloos.

“Ik loop wel,” zei ze afwezig.

“Zoals u wilt,” zei Lemorne.

Hij reed naar zijn aanhangwagentje en in plaats van het meisje kwam even later een vermoeid uitziende jongeman naar hem toe die hem nors en vol achterdocht hielp. Gelijk had hij, er viel niets te helpen, ook al zat er tweehonderd kilo puin in het karretje. Had het meisje de overbodigheid van hulp al aangevoeld toen hij het haar aanwees?

∗

Na verschillende pogingen, waarvan hij aantekening hield om niet te snel een benzinestation te doubleren, stopte Lemorne. In principe was de gevolgde methode goed; de aangesproken vrouwen wdren van hun stuk gebracht, de meesten liepen mee naar zijn auto. Maar als hij op zijn aanhangwagentje wees en ze voorstelde in te stappen hadden ze die duistere, wrange trek om hun mond gekregen, en zonder uitzondering hadden ze de kracht opgebracht de beleefdheid te verbreken. Ze liepen, haalden hun man erbij, of lieten hem aan zijn lot over.

Wat dan? Een zeilboot op een oplegger? Een caravan? Waar moest hij die laten? Zouden zijn gezin, de buren, de mensen in Effours de wenkbrauwen niet fronsen? Nee – alles wat hij deed moest verborgen zijn, als een straatsteen in een straat.

∗

Lemorne was jarig; hij werd eenenveertig. Van

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.